بیش فعالی

بیش فعالی

بیش فعالی شاید رایج ترین یا همگانی ترین واژه به کار رفته برای نوعی اختلال روانشناختی در دوران کودکی است که از لحاظ تخصصی به اختلال کاستی توجه و بیش فعالیADHD معروف است.

سایر اصطلاحاتی که متخصصان برای آن به کار برده اند عبارتند از پر جنب و جوشی، نارسایی کنشی جزئی مغز و اختلال کمبود توجه. اما در حال حاضر آنچه رسماً اختلال کاستی توجه و بیش فعالی نامیده می شود، اختلال ناشی از ضعف در بازداری رفتاری است و سه خصیصه دارد: درجاتی از کم توجهی که با سطح رشد کودک نامتناسب است، تکانشگری و بیش فعالی، و پیدایش قبل از هفت سالگی. در این زمینه همسانی بین فرهنگی از طریق تحقیق و باشناسایی خصیصه های مشابه ADHD در کودکان ۹ تا ۱۷ ساله اهل پورتوریکو تایید شده است.

تقریباً هیچ اختلال دیگری در دوران کودکی به اندازه ADHD توجه متخصصان، معلمان و والدین را به خود جلب نکرده است. ADHD یکی از اختلالات دوران کودکی است که طی دهه گذشته به وفور مشاهده توصیف، بررسی، مباحثه و درمان شده است.

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی

ویرایش چهارم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی بر انواع ADHD ملاک هایی دارد: نوع عمدتاً بی توجه، نوع عمدتاً بیش فعال، و نوع مرکب. این عارضه ها از نظر توصیفی متفاوتند، اما برای تایید تمایزشان از یکدیگر بررسی بیشتری لازم است. بدون شک در مواقعی دریافته اید که علاقه یا توجه تان از فعالیتی به فعالیتی دیگر تغییر می‌کند و موضوع گفتگو یا محتوای فکرتان از ایده ای به ایده دیگر کشیده میشود.

آیا این امر نشانه اختلال است؟ نشانه های کاستی توجه یا بیش فعالی چه مواردی را شامل می شود؟ آیا این اختلال قابل تشخیص استدو اگر هست آیا درمانی دارد؟ آیا ۳ تا ۵ درصد کودکانی که این تشخیص را دارند باید تحت درمان دارویی قرار گیرند؟ بحث درباره این پرسش ها و پرسش های دیگر این اختلال را به یک موضوع علمی بنیادین و بحث برانگیز تبدیل ساخته است.