رقیبان زندگی مشترک

رقیبان زندگی مشترک

زمانی که دو نفر با هم ازدواج می کنند، دوستان همسر، ارتباطات باقی مانده از قبل و مجموعه ی خواهران برادران همسر، ممکن است باعث ترس و حسادت شود.

روابط متعلق به گذشته

روابط متعلق به گذشته، احتمالا بعد از ازدواج تغییر خواهند کرد. تازه عروس و دامادها، اغلب برای بیرون رفتن با دوستان قدیمی و یا ارتباط با آنها دچار مشکل می‌شوند. حفظ دوستی های قدیمی، محتاج به گفتگوی محتاطانه است و باید به نیاز همسر توجه شود. پس از ازدواج همسران از اینکه تمام وقتشان را با هم می گذرانند خسته می‌شوند.

از طرف دیگر، اگر یکی از آنها احساس کند که به خاطر دوستان قدیمی‌اش از طرف همسر طرد شده یا مرد بی توجهی قرار گرفته است، مسایل و مشکلات جدیدی ظاهر می‌شوند. واقعیت اساسی در این مورد، ترس است‌ اما از این که مورد توجه نباشیم و از اینکه دوستی های قدیمی اهمیتی بیشتر از ارتباط زناشویی داشته باشند، میترسیم.

همسران لازم است که درباره ی همه ی این موارد با هم صادقانه بحث کنند و به طور شفاف، تعادلی را بین ازدواج و دوستی‌ها و ارتباطات دیگر خود، مانند رابطه خویشاوندی و روابط کاری برقرار کنند. اول از همه باید آگاه باشیم که می‌ترسیم و دوم اینکه برای خطری که از آن می ترسیم تدبیری بیاندیشیم و کاری انجام دهیم.

ترس ارتباط همسر با فرد دیگر

اگر خانمی از ارتباط همسرش با خانمی دیگر می ترسد، این لزوماً بدین معنا نیست که ترس خود را نادیده بگیرد. بلکه لازم است اول از همه بداند که می ترسد و دوم اینکه تدبیری بیاندیشد و در این مرحله مشورت و مشاوره بسیار اهمیت دارد در اندیشیدن تدبیر، بسیار به جاست که از نظرات افراد امین، متخصص و با تجربه استفاده کنیم. ازدواج ارتباطی شکستنی و ظریف است. ما باید بسیار مواظب باشیم که کاری انجام ندهیم که به زیان
همسرمان باشد و یا تهدید کننده ی همسرمان باشد و این شاید بدین معنی باشد که باید برخی از دوستی ها و روابط فعلی، در خلال زمان روی به سردی نهد؛ هر چند ما برای آن ارتباطات ارزش قائل باشیم.

رقیبان زندگی مشترک

چرا که برخی اوقات آنها می‌توانند رنج و زحمت بسیاری برای همسر ماه ایجاد کنند. خانواده و دوستان همسر و بعضاً افرادی که رابطه ی عاشقانه ی قبلی با آنها داشته ایم، با معنی ترین رقیبان زندگی مشترک هستند. رابطه ی زناشویی مکرراً با روابط دیگر بر سر زمان و توجه همانند بازی طناب کشی در ستیز و کشمکش است. اگر توجه ما ابتدائاً به دوستان باشد، یا اینکه خود را تصمیم گیرنده ی نهایی در هر تعارضی بدانیم، منازعاتی پیش می‌آید که می‌تواند به جدایی منجر شود. و اگر توجه به خانواده ی خودمان باشد، کشمکش ها و اختلاف بین همسر و خواهر و برادر را باعث می شویم و به آن اختلاف ها و تعارض ها دامن می زنیم.

اگر توجه تنها به همسر باشد و دوستان و خانواده را مورد بی مهری قرار دهیم، به آرامی آنها را از دست می‌دهیم و در انتها به دلیل فقدان آنها همسران را سرزنش خواهیم کرد. لازم است که بین این منابع قدرت، تعادل برقرار کنیم.