سنجش و تشخیصADHD

سنجش و تشخیصADHD

معمولاً برای ارزیابی بیش فعالی از چندین شیوه و برای تشخیص از راهنمای تشخیصی و آماری استفاده می شود.
ارزیابی‌ها

• معلمان و والدین رفتار کودک را در کلاس و خانه درجه بندی می کنند.
• روانشناسان با کودک، والدین و در صورت نیاز با سایر افراد مربوطه به مصاحبه می نمایند.
•  روانشناسان با کودک و والدین مصاحبه تشخیصی ساخت دار انجام می‌دهند.
• روانشناسان کودک را در موقعیت های خاص مشاهده می‌کنند.
• روانشناسان از کودک می‌خواهند تکالیف معینی را انجام دهد.

ملاک های تشخیصی

بی توجهی که حداقل در شش مورد از موارد زیر دیده شود:

•  در توجه دقیق به جزئیات غالباً ناموفق است یا در مدرسه، کار یا سایر فعالیت ها دچار اشتباهات ناشی از بی دقتی میشود.
•  اغلب در حفظ توجه خود روی گفتار و فعالیت‌های تفریحی اشکال دارد.
• اغلب به نظر می رسد به آنچه به او گفته می‌شود گوش نمی دهد.
•  بیشتر اوقات از دستورات پیروی نمی‌کند و در تکمیل تکالیف مدرسه و تکالیف روزمره ناموفق است.
•  در ساماندهی تکالیف و فعالیت‌های خود مشکل دارد.
•  اغلب از تکالیف مستلزم تلاش ذهنی مستمر گریزان یا به شدت به آنها بی علاقه است.
•  اغلب اسباب ضروری برای انجام تکالیف را گم میکند.
•  بیشتر اوقات محرک های خارجی به راحتی حواس او را پرت می کنند.
• در فعالیت های روزانه اغلب فراموشکار است.

بیش فعالی/ تکانشگری که حداقل در ۶ مورد از موارد زیر مشاهده شود:

•  بیش فعالی
• مرتباً دست و پایش را حرکت میدهد یا در صندلی وول می خورد.
•  در موقعیت هایی که انتظار می رود سر جای خود بنشیند. مکرر از جایش بلند می‌شود.
• در موقعیت های نامناسب مرتباً به اطراف می دود یا از هرچیز بالا می‌رود.
•  در بازی کردن یا شرکت در فعالیتهای تفریحی غالباً مشکل دارد.

تکانشگری

•  اغلب پیش از به پایان رسیدن سوال پاسخ را می پراند.
•  در بیشتر مواقع منتظر نوبت خود ماندن برایش سخت است.
•  اغلب میان کلام دیگران می پرد یا مزاحم آنان می شود.